Wilde kievitsbloem
Fritillaria meleagris

De Wilde kievitsbloem (Fritillaria meleagris) is een bijzonder aantrekkelijke voorjaarsbloeier die behoort tot de leliefamilie. Het meest kenmerkend zijn de klokvormige bloemen met een opvallend geschakeerd patroon van paarse en witte blokjes, dat wel wat weg heeft van het verenkleed van een kieviet, waaraan de plant haar naam dankt. De bladeren zijn smal en grasachtig, en de planten bereiken een hoogte van ongeveer 20 tot 30 cm. Oorspronkelijk komt de soort voor in vochtige graslanden, uiterwaarden en rivierdalgraslanden, waar de bodem in het voorjaar vaak nat is. De plant is inheemse flora in Nederland, maar komt tegenwoordig vrij zeldzaam voor in het wild. In tuinen wordt de kievitsbloem gewaardeerd als stinzenplant en is uitstekend geschikt voor verwildering, vooral op een vochtige bodem in halfschaduw of zon. De plant trekt bijen en is daarmee waardevol voor de biodiversiteit. In Nederland heeft de wilde kievitsbloem een beschermde status, omdat ze in het wild sterk is afgenomen. Ze is niet giftig en kent geen traditionele culinaire toepassingen, maar wordt vooral gewaardeerd om haar bijzondere bloemen en sierwaarde.

• Zaai de zaden van de wilde kievitsbloem tussen september en november direct buiten of in een koude bak. De koudeperiode (koude stratificatie) is nodig voor de kieming.
• Zaai de zaden oppervlakkig, ongeveer 0,5 tot 1 cm diep in vochtige, goed doorlatende grond.
• Houd een afstand van ongeveer 8 tot 10 cm tussen de zaden voor voldoende groeiruimte.
• Bedek de zaden licht met aarde en druk voorzichtig aan. Houd de zaai constant vochtig, maar nooit nat.
• Kieming kan traag zijn; de jonge plantjes verschijnen vaak pas het volgende voorjaar.